نبودنت نخ پاره تسبیح است. هیچ چیز جور نمی شود. سنگ کنار سنگ، آدم کنار آدم بند نمی شود.
نبودنت درد مشترک است بین آدم ها. چه بفهمند چه نفهمند.
نبودنت بهانه است، لاپوشانی چشم های کم سوی ما.
خدا نیاورد آن روزی که بودن و نبودنت فرق نیاورد در زندگیم.
راستی می گویند آن روز که تو باشی کوه هم به کوه می رسد...

نوشته شده در یکشنبه 90/4/26ساعت 12:37 صبح توسط هـاجـر زمـانـی نظرات ( ) | |